In een complexe, onstabiele wereld, buitengewoon door gebrek aan houvast of uitwijkmogelijkheden, verken ik in deze doeken diverse stadia van bestaan. Waar vindt de transformatie plaats? Hoe op te roepen tot veerkracht en compassie?
In al haar kleuren dient de kwetsbaarheid van het leven zelf tot inspiratie. Om een intiem binnenste bloot te leggen pas ik ‘mola’ toe – een techniek van weghalen. Gebaarsilhouetten van schaduw en licht tekenen zich daardoor af, in en rond het doek.
Durven we – voorbij de angst aan onszelf te gronde te gaan – dóór te veren naar een nieuwe balans?
